سمبولیسم داستانی پس از کودتای 28 مرداد 1332 با تاملی بر آثار چهار نویسنده مکتب اصفهان

چکیده: اوضاع سیاسی جامعه همواره در سوگیری ادبیات تأثیر مستقیمی داشته است. کودتای 28 مرداد 1332 افزون بر اینکه تغییرات گسترده-ای در سطح جامعه و روان افراد به وجود آ ورد، بازتاب ویژه ای در ادبیّات به خصوص در حوزه ی رمان و داستان کوتاه ایجاد کرد. جریان تلخ کودتا به همراه استبداد و خفقان ناشی از آن و سانسور حاکم بر جامعه، ادبیّات داستانیِ برون گرای دهه ی بیست را به سمت ادبیّات درون گرای دهه ی سی پیش برد. رمان های این دوره تبدیل به جایگاهی برای تجزیه و تحلیل روانِ واخورده ی روشنفکران شد. نویسندگانِ سرخورده از کودتا، روح مضطرب و پریشان خود را در رمان ها و داستان های کوتاه به زبان سمبولیک روایت کردند. فضای سیاه و شوم رمان های روانی و سمبولیک این دوره از فضای رازناک و بدبین حاکم بر مکتب سمبولیسم فرانسه پیروی کرد. سمبولیسمِ داستانیِ پس از کودتا، هم از لحاظ شیوه ی بیان و هم از منظر جهان بینی با سمبولیسم غرب مطابقت های زیادی دارد. رمان و داستان های کوتاه نویسندگان مکتب اصفهان از جمله تقی مدرسی، بهرام صادقی، هوشنگ گلشیری و محمّد کلباسی در این گروه جای می گیرند. نگارنده با تمسّک به نقد روان شناسانه سمبل های رمان و داستان های کوتاه منتخب را تحلیل نموده است. واژه های کلیدی: سمبل، مکتب اصفهان، رمان، نقد روان شناسانه